Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

luxuriem segetum V

  • 1 depasco

    dē-pāsco, pāvī, pāstum, ere, abweiden, I) v. Hirten, abweiden lassen, abhüten, saltus, Ov.: luxuriem segetum, Verg.: farraginem saepius, Col.: glandem immisso pecore, ICt. – II) v. Tieren, abweiden, abfressen, abpflücken, verzehren, agros, Cic.: herbas, Col.: oleam primo germinatu, Plin.: Hyblaeis apibus florem depasta salicti saepes, dessen Weidenblüten den Bienen zur Nahrung dienen, Verg.: depasta altaria (poet. = das auf dem Altar Befindliche), Verg. – übtr., depasti flammis scopuli, Sil. 12, 153: dep. luxuriem orationis stilo, mit dem Griffel beschneiden, Cic. de or. 2, 96: parcius depasta (cod. P2 depavita) levibus vestigiis in viare, Solin. 2, 4 M. – Und dazu das Deponens.

    lateinisch-deutsches > depasco

  • 2 depasco

    dē-pāsco, pāvī, pāstum, ere, abweiden, I) v. Hirten, abweiden lassen, abhüten, saltus, Ov.: luxuriem segetum, Verg.: farraginem saepius, Col.: glandem immisso pecore, ICt. – II) v. Tieren, abweiden, abfressen, abpflücken, verzehren, agros, Cic.: herbas, Col.: oleam primo germinatu, Plin.: Hyblaeis apibus florem depasta salicti saepes, dessen Weidenblüten den Bienen zur Nahrung dienen, Verg.: depasta altaria (poet. = das auf dem Altar Befindliche), Verg. – übtr., depasti flammis scopuli, Sil. 12, 153: dep. luxuriem orationis stilo, mit dem Griffel beschneiden, Cic. de or. 2, 96: parcius depasta (cod. P2 depavita) levibus vestigiis in viare, Solin. 2, 4 M. – Und dazu das Deponens.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depasco

  • 3 depasco

    dē-pāsco, pāvi, pāstum, ere
    1) съедать траву, потравить, объедать (поля) ( luxuriem segetum V)
    d. altaria V — съесть то, что было возложено на алтари
    2) дать поесть, засыпать в виде корма, скармливать ( farraginem Col)
    3) устранять, удалять, уничтожать
    aliquid stilo d. Col — вычёркивать что-л. — см. тж. depascor

    Латинско-русский словарь > depasco

  • 4 dē-pāscō

        dē-pāscō pāvī, pāstus, ere,    to feed down, feed off, give for food: saltūs, O.: luxuriem segetum, V.—To feed upon, graze, consume: agros: (tauri) summa Lycaei, V.: saepes Hyblaeis apibus florem depasta salicti, V.—Poet.: depasta altaria, the offerings, V.—To prune away, remove: (orationis) luxuries stilo depascenda. — To destroy, waste: possessionem Academiae.

    Latin-English dictionary > dē-pāscō

  • 5 depasco

    dē-pasco, pāvi, pastum, 3, v. a., and dē-pascor, ci, 3, v. depon., to feed down, feed off.
    I.
    Lit.
    A.
    Of the shepherd:

    si d. saepius voles, etc.,

    Col. 2, 10, 31:

    glandem immisso pecore depasco,

    Dig. 10, 4, 9:

    saltus,

    Ov. F. 5, 283:

    luxuriem segetum,

    Verg. G. 1, 112.—
    B.
    Of the cattle, to feed upon, eat up, consume.
    (α).
    Form depasco:

    si haedi roscidas herbas depaverint,

    Col. 7, 5, 21; Verg. G. 4, 539.—In the part. perf.:

    saepes Hyblaeis apibus florem depasta salicti,

    id. E. 1, 55;

    segetes,

    Plin. 18, 17, 45, § 161: altaria, poet. for that which is upon it, Verg. A. 5, 93.—
    (β).
    Form depascor:

    papilio ceras depascitur,

    Plin. 11, 19, 21, § 65:

    miseros morsu depascitur artus (serpens),

    Verg. A. 2, 215; Vulg. Exod. 22, 5.—In the part. perf., Claud. VI. Cons. Honor. 239; cf.: depastis juvencis, Auct. Laud. Herc. 77.—
    II.
    Trop.
    A. 1.
    To cull, select:

    omnia nos itidem depascimur aurea dicta,

    Lucr. 3, 12.—
    2.
    To prune away, remove:

    in summa ubertate (orationis) inest luxuries quaedam, quae stilo depascenda est,

    Cic. de Or. 2, 23, 96.—
    3.
    To destroy, waste:

    veterem possessionem Academiae,

    id. Leg. 1, 21, 55;

    so of disease: artus depascitur arida febris,

    Verg. G. 3, 458; imitated by Claud. in Rufin. 1, 302; id. Idyll. 3, 11.—
    B.
    Rarely in the act. form:

    et potuit Latium longo depascere bello?

    Sil. 16, 681: in inferno positi sunt;

    mors depascet eos,

    Vulg. Psa. 48, 14 (cf. carpo, no. II. B. 2: decerpo, no. II. B. 2 al.).—The part. perf. in a pass. signif.:

    ipsaque diris Frons depasta modis,

    Sil. 6, 51:

    depasti flammis scopuli,

    id. 12, 153.

    Lewis & Short latin dictionary > depasco

  • 6 luxuria

    luxŭrĭa, ae, and luxŭrĭēs, ēi (v. Zumpt, Verr. 2, 2, 3, § 7, and 2, 5, 31, § 80; Roby, Gram. § 342; old gen. luxurii, Gracch. ap. Gell. 9, 14; the dat. of the fifth decl. is not in use, and the abl. is doubtful; v. Neue, Formenl. 1, 382 sqq.), f. [luxus], rankness.
    I.
    Lit., rankness, luxuriance of trees and plants:

    luxuriem segetum tenerā depascit in herbā,

    Verg. G. 1, 112:

    si vitis luxuria se consumpserit,

    Plin. 17, 22, 35, § 181; 9, 2, 1, § 2.—
    B.
    Poet., transf., of animals: wantonness, friskiness, frolicsomeness, Val. Fl. 7, 65.—
    II.
    Trop., riotous living, extravagance, profusion, luxury, excess:

    quam ecfliges, luxuriae sumptus suppeditare ut possies,

    Plaut. As. 4, 2, 10:

    animus, qui nunc luxuriā et lasciviā diffluit,

    Ter. Heaut. 5, 1, 72:

    in urbe luxuries creatur, ex luxuriā existat avaritia, necesse est,

    Cic. Rosc. Am. 27, 75:

    odit populus Romanus privatam luxuriam,

    id. Mur. 36, 76:

    luxuries Hannibalem ipsum Capuae corrupit,

    id. Agr. 1, 7, 20:

    diffluere luxuriā,

    id. Off. 1, 30, 106; 1, 34, 123:

    res ad luxuriam pertinentes,

    Caes. B. G. 2, 15:

    saevior armis Luxuria incubuit,

    Juv. 6, 293:

    quis ferat istas luxuriae sordes?

    id. 1, 140. —
    B.
    Of style:

    in qua (oratione), ut in herbis, in summā ubertate inest luxuries quaedam,

    Cic. de Or. 2, 23, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > luxuria

  • 7 luxuries

    luxŭrĭa, ae, and luxŭrĭēs, ēi (v. Zumpt, Verr. 2, 2, 3, § 7, and 2, 5, 31, § 80; Roby, Gram. § 342; old gen. luxurii, Gracch. ap. Gell. 9, 14; the dat. of the fifth decl. is not in use, and the abl. is doubtful; v. Neue, Formenl. 1, 382 sqq.), f. [luxus], rankness.
    I.
    Lit., rankness, luxuriance of trees and plants:

    luxuriem segetum tenerā depascit in herbā,

    Verg. G. 1, 112:

    si vitis luxuria se consumpserit,

    Plin. 17, 22, 35, § 181; 9, 2, 1, § 2.—
    B.
    Poet., transf., of animals: wantonness, friskiness, frolicsomeness, Val. Fl. 7, 65.—
    II.
    Trop., riotous living, extravagance, profusion, luxury, excess:

    quam ecfliges, luxuriae sumptus suppeditare ut possies,

    Plaut. As. 4, 2, 10:

    animus, qui nunc luxuriā et lasciviā diffluit,

    Ter. Heaut. 5, 1, 72:

    in urbe luxuries creatur, ex luxuriā existat avaritia, necesse est,

    Cic. Rosc. Am. 27, 75:

    odit populus Romanus privatam luxuriam,

    id. Mur. 36, 76:

    luxuries Hannibalem ipsum Capuae corrupit,

    id. Agr. 1, 7, 20:

    diffluere luxuriā,

    id. Off. 1, 30, 106; 1, 34, 123:

    res ad luxuriam pertinentes,

    Caes. B. G. 2, 15:

    saevior armis Luxuria incubuit,

    Juv. 6, 293:

    quis ferat istas luxuriae sordes?

    id. 1, 140. —
    B.
    Of style:

    in qua (oratione), ut in herbis, in summā ubertate inest luxuries quaedam,

    Cic. de Or. 2, 23, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > luxuries

  • 8 lūxuriēs

        lūxuriēs —, acc. em, f    [luxus], rankness, luxuriance: segetum, V: falx Quā luxuriem premit, O.—Fig., riotous living, extravagance, profusion, luxury, excess: animus, qui nunc luxuriā diffluit, T.: nimiam luxuriam designare, Cs.: homo tantae luxuriae: in urbe luxuries creatur, ex luxuriā exsistat avaritia: Luxuriae sordes, Iu.: luxuriem addidit arti Tibicen, delicacy, H.— Of style: in summā ubertate inest luxuries.
    * * *
    luxury, extravagance, thriving condition

    Latin-English dictionary > lūxuriēs

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»